एकजना मान्छे उसकी वुढीले कान सुन्न छोडेको देखेर चिन्तित वनेछ । उसलाई कानसुन्ने वनाउने विचार गरेछ। तर वुढीलाई तैंले कानसुन्न छोडिस भनेर कसरी भन्ने भनेर उसलाई चिन्ता परेछ। र परिवारको डाक्टरलाई छलफल गर्न वोलाएछ। डाक्टरले उसकी वुढीले कानसुन्दिन रहेछु भनेर आफैं जानोस भन्ने हिसावले एउटा सानो परिक्षा लिनुपर्छ तिमीले भनेर वुढालाई सिकाएछ।डाक्टरले भनेछ: तिमी तिम्रो वुढीको ४० फिट पर वस अनि साधारण आवाज निकालेर कुरा गर। यदी उसले सुनिन भने ३० फिट मा गएर फेरी साधारण आवाज निकालेर कुरा गर। अझैपनि सुनिन भने एवं रितले २० फिट हुदै नजिकिंदै जाउ जवसम्म उसले तिम्रो कुरा सुन्दिन।
त्यससाँझ डाक्टरको सल्लाह वमोजिम वुढी भान्सामा पकाईरहेको वेला वुढोले ४० फिट परवाट भनेछ “वुढी , डिनरको लागि के वन्दै छ” ? तर अहँ वुढियाले सुनिन ।
४० फिटवाट नसुनेपछी वुढो भान्साको ३० फिट नजिक गएछ र अगि जस्तै गरी भनेछ : “वुढी , डिनरको लागि के वन्दै छ” ? तर अहँ वुढियाले फेरी सुनिन छ ।
३० फिट टाढावाट पनि वोलेको नसुने पछी वुढो २० फिटमा गएर अगाडि झै वोलेछ: “वुढी , डिनरको लागि के वन्दै छ” ? यो पाली पनि वुढीले सुनिन छ।
२० फिटवाटवोल्दा पनि नसुनेपछी डाक्टरको सल्लाह वमोजिम वुढो १० फिट नजिकै गएर भनेछ: “वुढी, डिनरको लागि के वन्दै छ ” ? फेरीपनि वुढीले सुनिनछ।
१० फिटवाट पनि नसुनेपछी उ वुढिको पछाडि गएर भनेछ: “वुढी, डिनरको लागि के वन्दै छ ” ?
यसपाली भने वुढिले सुनिछ र भनिछ : “वुढा, पाँच पल्ट देखी भन्दै छु, चिकेन पकाईरहेकी छु भनेर !”
- समाप्त -
यसकथावाट लिनुपर्ने शिक्षा: आफूलाई लागेझै समस्या अरुकोमा होला भन्नु उचित नहुन सक्छ। समस्या त आफू भित्र नै पनि हुन सक्छ !
स्रोत: Moral Stories
